Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Ένας πίνακας- δυο ιστορίες / Μέρος 3ο


Αντέχετε και τρίτο μέρος ....
στο καπάκι;
Για την ιδέα της Μαριλένας:
δες εδώ και εδώ

Ο πίνακας (μου)

Η σπηλιά
Λάδι σε μουσαμά
(50Χ70)

Τον ζωγράφισα το 2005, καλοκαίρι ήταν...
Πήρα έμπνευση από ένα ιταλικό ημερολόγιο που 
τυχαία έπεσε στα χέρια μου, ούτε καν επιτραπέζιο δεν το έλεγες...
Έδειχνε διάφορες φανταστικές σπηλιές....
Εκεί μου ήρθε κι η ιδέα...
Να κάμω μια σπηλιά.
Το στοίχημα μεγάλο...
Ήμουν εντελώς άπειρη με τις ελαιογραφίες 
(ζωγράφιζα με τέμπερες ως τότε).
Η σπηλιά μίλησε μέσα μου...
Λατρεύω τη θάλασσα, αν κι έχω μια περίεργη σχέση μαζί της.
Η σπηλιά είναι ό,τι και το σπίτι μου...
Το καταφύγιό μου...
Αυτό που με προφυλάσσει από τα ρεύματα, από τις τρικυμίες
τις κακοτοπιές...
Ησυχαστήριο...
Είναι ο δικός μου απρόσιτος χώρος
που δεν αφήνω να παραβιαστεί από κανέναν και τίποτα!
Αν είναι, εγώ σαν βαρκάρισσα θα οδηγήσω τον επισκέπτη μέσα....

*
Τον ουρανό τον έφτιαξα μέσα σε ένα βράδυ χωρίς πινέλα,
μόνο με τον δεξί παράμεσο και με ελάχιστο φωτισμό, 
(στην βεράντα της αδερφής μου και με την υπόλοιπη οικογένεια 
να με παρακολουθεί και να με σχολιάζει...)
Την άλλη μέρα όταν τον κοίταξα στο φως 
ούτε κι εγώ πίστευα τι είχα καταφέρει!
Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να έχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά μου.
Δεν στολίζει κάποιο τοίχο στο σαλόνι μου, 
ούτε βρίσκεται σε σημείο εμφανές.
Είναι στον διάδρομο, από το 2005 στο ίδιο σημείο.

*

Κι ακολουθούν οι εμπνεύσεις του Δημήτρη Ασλάνογλου :

Θ Υ Μ Ι Σ Ε Σ

Θυμάμαι τότε, που ασπάστηκα τη θάλασσα τη καταρτόφυτη,
τότε που τ’ αηδόνι καθρεφτίζονταν, στις λίμνες της βροχής.
Τότε που διψασμένος ικέτης, άγγιζα με τ’ ακροδάχτυλα
τη σφενδόνη, κείνη που θα γινόταν η αιτία το γυμνό κορμί μου,
να ντυθεί με το κύμα και τον άνεμο, περνώντας μέσ’ απ’ την
ανομολόγητη δύνη του χρόνου.
Του χρόνου, που πνίγεται πάντα στις αγκαλιές και στα φιλιά της
προδοσίας. Του χρόνου, που φτιάνχει αγάλματα στα κρεβάτια, αλλά
και με πείσμα, νύχτα και μέρα, υφαίνει μωρών μοίρες, μέσ’ από
χάσματα μνήμης, μιας μάνας, που βυζαίνοντας, χαμογελά
στου ήλιου τη λάμψη.

Εμπνευσμένος από έναν φάρο στην Άνδρο 
που πηγαίναμε με τη βάρκα για ψάρεμα.
Μοιάζει το θέμα του με τον υπέροχο σε χρώματα αλλά και σύλληψη θέματος, 
του πίνακά σου. Δίνεις το νόημα ότι η φύση 
πλάθει μόνη της τρομακτικές εικόνες που ταιριάζουν
 με τις ισορροπίες που θέλεις να υπάρχουν στις επιφάνειες 
που ζούν στο νερό και ακουμπάνε τη στεριά. 
Από την άλλη πλευρά αγκαλιάζεις τα χρώματα με μοναδική ζεστασιά 
και στιγματίζεις το άπειρο της θάλασσας με το βαθύ μπλε, 
που αποτυπώνει το αχανές αλλά και το άγνωστο. 
Ο ουρανός ευχάριστος πιο ζεστός, ακουμπά τον ορίζοντα 
και οι αντιθέσεις τρομάζουν όσους από εμάς, υπάρχουμε στη στεριά 
και δεν ακουμπάμε εύκολα τη θάλασσα. 
Θέλεις μια απόλυτα ελεγχόμενη δομή της στεριάς, 
αλλά και μια άπειρη θάλασσα, που δεν λογίζεται να μοιάσει του ουρανού, 
αν και στην πραγματικότητα και τα δύο φωτίζονται από ένα κοινό ήλιο, 
που τα εξουσιάζει εξ’ ολοκλήρου.
Θες τον ουρανό δικό σου και τη θάλασσα απρόσιτη.


Ν Ε Ρ Ο Υ    Κ Α Θ Ρ Ε Φ Τ Η Σ

Σ’ ονείρων τοίχο κυβερνά, ο χτύπος απ’ το αγέρωχο ρολόϊ.
Τραγούδι φτιάνεις γελαστός, πριν από κάθε μοιρολόϊ.
Σε δάκρυ φτάνεις διάφανο, πριν κατορθώσεις να γελάσεις.
Πολύαστρη λάμψη, ο χρόνος σου, κείνος, που θέλει να γεράσεις

Μεγαθυμώντας έκλεισες με πράξεις, κάθε ρωγμή συνείδησης, με αρμολόϊ.

Το σπάταλο το μίσος, δεν το κέρασες αγάπη.
Σου ξόδεψε πολλές στιγμές, στης αγωνίας το κρεβάτι.
Την στάμνα, που σου δώσανε, την γέμιζες με στάχτη.
Δεν έννοιωσες τις μυρωδιές, στης άνοιξης τη ράχη.

Με τη Πυθία έμοιασες, που μάσαγε τη δάφνη, λύνοντας κάθε διαμάχη.

Δίπλα στ’ ανέμισμα του βασιλικού, πλήγωσες τον έρωτα στα στήθια.
Ολέθρια τόνε δίκασες, ναρκησευόμενος, τον βύθισες στη βία.
Σαν το κουρσάρο καρατόμησες, τ’ αγνά της γης στολίδια.
Πασίχαρος εκραύγασες, όταν με πόνους εβασίλευε η αμαρτία.

Πήρες τ’ Αδάμ την όραση, της Εύας τη σοφία,
τυφλός βαρκάρης δεν περνά, άνυδρη  Αχερουσία.

Της δικαιοσύνης τη φωνή,
μεσ’ τις αυλές και σ’ άδειους δρόμους τη γυρεύεις.
Της λύτρωσης, τη θεοτική μορφή,
με μιά ρομφαία εγωπαθή, το σώμα το χαλκεύεις.

Το δρόμο τον βρήκες
Το προορισμό τον είχες
Την συντροφιά την κέρδισες
Τον χρόνο τον εμέτρησες

Ένα σου μένει.
Να καθρεφτίζεσαι στο νερό της ζωής και να λές:

«Ας γίνω αυτός που ήμουνα, τότε που παρακαλούσα να γίνω αυτός που είμαι».

Μπορεί να ήταν γραμμένο σ’ ένα τοίχο, αλλά...
...έτσι μόνο λυτρώνεσαι.
Δ.Λ.Α.



Και η δική μου πινελιά-ανάλυση της "σπηλιάς" μου:

Απρόσιτο

Στης σπηλιάς μου τα σύνορα
μέχρι εκεί να φτάσεις μπορείς
Στη βάρκα σου μείνε με το κουπί στο χέρι
Δεν ωφελεί να προσδοκείς...
Μείνε και κοίτα το φεγγάρι
Απόλαυσε το φως του στης θάλασσας το λάδι
Πιο μέσα δεν έχει
Πιο μέσα καραδοκεί 
ο Χάροντας που τις ψυχές στον Άδη μεταφέρει!


Καλή σας μέρα

@ριστέα

64 σχόλια:

  1. Καλημέρα Αριστέα μου!
    Εννοείται πως αντέχουμε κι άλλο!
    Μη σου πω θα "σηκώσω" πανό να συνεχίσεται και με άλλους πίνακες!
    Εχω παθει κατι σαν εξαρτηση με αυτη την ιδεα! χιιχιχ

    Λοιπον, ο πινακας σου για τα δικα μου τουλαχιστον γουστα ειναι εξαιρετικος! Μου αρεσει παρα πολυ και μου αρεσει που μοιραστηκες μαζι μας την ιστορια του! Θεωρω πως το καθε πραγμα με την ιστορια του μπορει ταυτοχρονα να παρει ζωη και να ανασανει!

    Μου αρεσαν οι ποιητικες ματιες του Δημητρη και η δικη σου ματια στο τελος!

    Συγχαρητηρια και στους δυο για ολα!

    Να ειστε καλα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θελω με τις ευχαριστιες μου για τα καλα σου λογια, να σου αφιερωσω δυο λογια για τον ερωτα μου που ειναι η θαλασσα...
      Ο τοπος, που η θαλασσα αρχιζει να μαθευεται,
      Ειναι οπου ξεθυμαινει εκεινη, με κυμα της οργης.
      Αν θα σταθεις στο πλαι της, μαθε πως ερωτευεται,
      Ιδρωτας, δακρυ, θαλασσα, αλμυρες της ψυχης.

      Νασαι παντα καλα!!

      Διαγραφή
    2. Αύριο έχει διάλειμμα Κικίτσα μου και μάλιστα μουσικό :)))
      Φιλιά πολλά και σε ευχαριστώ για τη ψήφο εμπιστοσύνης :)))

      Διαγραφή
  2. Αριστέα μου ο πίνακας σου αυτός μου αρέσε από πάντα πολύ και πολύ σωστά ΄ργινε το επίκεντρο της σημερινής σου δημοαίευσης!!!! τα ποιήματα και τα τρία είναι καταπληκτικά!!!! Καλημέρααα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Γεωργία μου! :)))
      Να'σαι καλά!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Αριστεα μου καλημερα!!! Τι ομορφιες ειναι αυτες που μας παρουσιαζεις!!! Μου αρεσει πολυ ο τροπος που ζωγραφιζεις και σ' ευχαριστουμε που μοιραζεσαι την ιστορια του πινακα μαζι μας!!! :)
    Τα ποιηματα συνοδευουν εκπληκτικα τον πινακα σου!!! Εγω προσωπικα επιλεγω το τελευταιο, μιας και εχω αδυναμια στα σκοτεινα αναγνωσματα!!!
    Σε φιλω!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω Φωτεινη και η δικη μου επιλογη θα ηταν το τελευταιο ποιημα. Ειναι ξεκαθαρο το ποσο προκαλει και μαγευει συγχρονως

      Νασαι καλα!!

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ πολύ Φωτεινή μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Πωπωπω! τι ομρφιες ειναι αυτες! Ο πινακας; Αψογος! Η αφιερωση του Δημητρη; Τοσο συγκινητικη και διεισδυτικη! Η δικη σου ποιητικη.. προειδοποιηση; Απλα υπεροχη κι απολυτα ξεκαθαρη! Κριμα που δεν μπορω να ακουσω τωρα και τη μουσικη ειμαι σιγουρη οτι το ντυνει υπεροχα...
    Κρατω τον στιχο
    «Ας γίνω αυτός που ήμουνα, τότε που παρακαλούσα να γίνω αυτός που είμαι».
    που για μενα κλεινει μεγαλα και πολλα νοηματα. Τον παιρνω και φευγω!
    Καλημερα Αριστεα και Δημητρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τη καλημερα μου και τις ευχαριστιες μου για τα αγγιγματα που αφησες να περασουν από μενα σε σενα. Μοιαζει σαν να χαιδεψες με τα ματια σου κάθε μας λεξη και μια πεταλουδα, που ηταν πλαι, από την τρυφεραδα σου ζηλεψε κι αφησε πανω στα γραπτα μας τα φτερα της.
      Ειδικα το γραπτο της Αριστεας σε κανει να θελεις να τελειωσεις οτι σε βασανιζει και να ανοιξεις φτερα για αλλου.

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι που εντόπισες την "προειδοποίηση "!
      Να'σαι καλά!
      Φιλιά πολλά Χριστινάκι μου :)))

      Διαγραφή
  5. καλημέρα όλη μέρα καλλιτέχνιδα μου δεν εχω σχολια πινακας-ποιημα σου 1-1 φοβερά τι να πω!!!!!!!!!!! καλημέρα με χαμόγελα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αριστέα μου, βρε τι καλλιτεχνική φύση κρύβεις μέσα σου...
    Εικόνα και κείμενο δένουν καταπληκτικά..
    Δώσε κι άλλη πνευματική τροφή στο λαό... να ευφρανθούν τα μάτια μας και η ψυχή μας!
    Keep going κοπελάρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Σοφία μου!
      Ό,τι περνάει από το χέρι μου και μου βγαίνει θα γίνεται και πράξη....
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Ουάου!! Καλημέρα Αριστέα μου!!! Θέλουμε κι άλλο μην σου πω!!! Πεταρίζουν τα ματάκια μου και τα γυαλάκια μου!!
    Καταπληκτικός πίνακας!!! Εγώ πειράζει που δεν βλέπω τίποτα απρόσιτο;;; Μόνο ορθάνοιχτους ορίζοντες!! Μια αχανή άπλα!! Ενα ατελείωτο δόσιμο!! Αυτό βλέπω!!! :)))
    Είναι υπέροχο το απρόσιτό σου!! Αλλά φαντάζομαι όποιος μπει στην σπηλιά θα τον πάρεις από το χέρι!! Αυτό μου βγάζεις!!
    Δημήτρη μου είμαι σίγουρη θα τις χάρηκε η Αριστέα τις ποιητικές σου εμπνεύσεις και θα συγκινήθηκε!!!
    Τόσο ζωντανά γεμάτα εικόνες κι αλμύρα τα ποιήματά σου!! Αλλά αυτό που λάτρεψα είναι από '' πήρες του Αδάμ την όραση μέχρι τέλους!!!
    Εκεί νομίζω βρήκες φλέβα χρυσού!! Κρεσέντο!!
    Πανέμορφη ανάρτηση και πολύ την ευχαριστηθήκαμε και σας χιλιοευχαριστούμε!! :)))
    Φιλάκια πολλά και στους δυο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά φαντάζεσαι Μαρλέν μου ...μόνο που παραείμαι αυστηρή αρχικά! Έτσι ακριβώς είναι ένας καρκίνος ( σαν κι εμένα!!!)
      Φιλιά πολλά κι ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου! ♥

      Διαγραφή
  8. Αγαπητη Μαριλενα, του Αδαμ η οραση ειναι εκεινη, που βλεπει μονο το μηλο, αν μπορουσε να δει και το περιεχομενο του, δεν θα ζητουσε της Ευας τη σοφια, που τον τραβηξε στην αμαρτια. Θεωρησε δε, οτι ο βαρκαρης των ψυχων ειναι τυφλος και οτι η Αχερουσια ηταν χωρις νερο και κατασκευασμα φαντασιας. Τα λαθη μας ψαχνουμε πολλες φορες να τα διορθωσουμε με αλλα λαθη, μεχρι που φτανουμε να πουμε του τοιχου τη γραφη...Ας γινω αυτος που ημουνα, για να τα ξαναρχισουμε ολα από την αρχη. Μπορουμε απλα να ξεκινησουμε να ομολογουμε τα λαθη μας, κανοντας ετσι το πρωτο σωστο βημα διορθωσης. Παλι καταχραστηκα το λογο και εδω θα ζητουσα σε ολους να επικεντρωθουν στον υπεροχο πινακα και τα γραπτα της Αριστεας κι όχι στη κορνιζα των δικων μου γραπτων,
    Νασαι παντα καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα μια μικρούτισκη πινελιά ήταν..... τίποτα μπροστά στα δικά σου δημιουργήματα :))))

      Διαγραφή
  9. Καλημέρα Αριστάκι και Δημήτρη
    Απολαυστικοί οι στίχοι και των δύο
    Πραγματικά το θέμα του πίνακα
    σε προϊδεάζει να απλώσεις την σκέψη
    και την φαντασία!!!!
    Μπράβο για την δημιουργία σου Αριστέα
    είσαι καλλιτέχνης!!!

    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω Ελενη!!
      Τα λογια μου θελουν να ταξιδευουν κι όχι να μενουν, ας μενουν οι εικονες και οι μνημες, Ας ταξιδευουν σαν νυφες μεσα σε συννεφα λευκα κι μπορουν ας κλεψουν καποια φτερα Αρχαγγελου, για να μας βοηθησουν να πεταξουμε στα ονειρα μας. Το χρωμα ομως και η εικονα μενει πιο πολυ χαραγμενη μεσα μας κι αυτος ο πινακας ας μεινει. Το αξιζει και του ΠΡΕΠΕΙ!!
      Σε ευχαριστω!!

      Διαγραφή
    2. Τα λόγια σου με τιμούν Ελένη μου!
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Μια από τις καλύτερες αναρτήσεις σου Αριστέα που έχω διαβάσει σε αυτό το μπλοκ... διανθισμένη με εξαιρετικούς στίχους , αγγίγματα ψυχής και σκέψης από τον κ. Ασλάνογλου και την δική σου γραφή Αριστέα...κάτι διαφορετικό ... !!! από τις λίγες φορές που δεν θέλω να κλείσω την σελίδα ενός μπλοκ...

    Την Καλημέρα μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητη Λεβινα, χαιρομαι που η σελιδα σε εκανε να προσδιορισεις οτι το ομορφο δυσκολα το αποχωριζομαστε από τη ζωη μας. Ομορφο που εσυ το βαφτισες και πλεον σου ανηκει. Εμενα προσωπικα αν ημουνα θαλασσοπουλι και μου εδιναν αυτο το πινακα να ζησω μεσα του, θα σαστιζα πραγματικα και θα εψαχνα μονο να βρω τις ανασες που εδωσε η Αριστεα μεσα σ' αυτη τη ζωγραφια, με την επιθυμια να ζησω από αυτες, γιατι μονο αυτες θα μου ελειπαν. Ολα τα αλλα θα τα ειχα και θαμουνα το πιο ευτυχισμενο θαλασσοπουλι. Σε οτι αφορα το " απροσιτο " θα εψαχνα παντα την ευκαιρια να φτιαξω προσδοκιες εισοδου στην ανεμορφη σπηλια. Που μοιαζει με τον απαγορευμενο καρπο το Αδαμ. Εστω με μια βαρκα και με του δημιουργου την συγκαταθεση, θα διψουσα για το ταξιδι προς τα μεσα της. Δεν θαθελα ποτε να γινει η βαρκα του ανεκπληρωτου που γραφω καπου με τις λεξεις...
      Η βαρκα του ανεκπληρωτου, για μας εμεινε πισω,
      Εχασε την πλημμη και δεν εφυγε.
      Ηλιος που χαραξε, σκιες δεν εσμιξε,
      Στη λασπη βουλιαξε...σου λεω...θ' αργησω...

      Σε ευχαριστω!!!

      Διαγραφή
    2. @ Λεβινάκι μου, με συγκίνησες....
      Φιλιά!

      @Σε ευχαριστώ πολύ για το σχολιασμό επί του θέματος μου, βασικά επί της θέσης μου στη δική μου πινελιά !

      Φιλιά και στους δύο!

      Διαγραφή
    3. Τα χρώματα ψευδαισθήσεις δημιουργούν κι ας μείνουν πίσω τα ανεκπλήρωτα …
      ……
      Σε μια παραίσθηση νεκρής ανάσας χάνω τον χρόνο
      χάνω το βήμα το επόμενο και κρύβομαι πίσω
      από ένα ρολόι ξεχασμένο με ελατήρια σκουριασμένα
      αύριο θα σκεφτώ πως της ζωής μου
      τον καθυστερημένο τον ρυθμό θα διορθώσω...

      Σας καληνυχτώ και τους δυό σας και φεύγω
      με μια αίσθηση ηρεμίας από εδώ....

      Διαγραφή
    4. Λεβίνα μου, υποκλίνομαι :)))

      Διαγραφή
  11. Μπράβο σας, Αριστέα και Δημήτρη, για τους υπέροχους στίχους!!! Πόση ομορφιά και δύναμη σε μία μόνο ανάρτηση!!! Αριστάκι μου, μαγική η σπηλιά σου!!! Πολλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω Ειρηνη!
      Ειναι ζωγραφια ονειρου αλλα και νοστου αισθημα.Θελει και το φεγγαρι να πηδηξει μεσα στο πινακα, αλλα δεν βρισκει το χρωμα του και περιμενει μηπως και φανει!
      Νασαι καλα!!

      Διαγραφή
    2. Να'σαι καλά Ειρήνη μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  12. Τον εχω ξαναδει αυτον τον πινακα σου νομιζω.Ναι..
    Εχω μαθει να τους αναγνωριζω εχω να σου πω. :)
    Η μαγεια των χρωματων που βαζεις σε ταξιδευει σε αλλους κοσμους.
    Τι ωραια που τον συνοδευσατε και οι 2...ποσο εξαιρετοι στιχοι καταγραφτηκαν..
    Καλη σας μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κατάχρηση συνεχίζεται με τις παρακάτω λέξεις...

      ΟΙ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

      Σε πλατινένια βράχια είναι κρυμμένες,
      οι αναμνήσεις μου, ψυχής αρώματα.
      Σπηλιές ανήλιαγες, είναι φτιαγμένες,
      με διαμαντόπετρες και ζωής χρώματα.

      Κόκκινη, απʼ τα χείλη των φιλιών,
      του έρωτα το φλογισμένο πάθος.
      Πλημμύρα από τʼ ακούσματα πουλιών,
      η σπηλιά, που γέννησε το άνθος.

      Πράσινη, απʼ τα φύλλα ενός δυόσμου,
      τυλιγμένη μʼ αρώματα η ελπίδα.
      Αναμνήσεις, σκέψεις ενός κόσμου,
      στη σπηλιά, που η ζωή χτίζει το βήμα.

      Γαλανά απʼ τʼ ουρανού το θρόνο,
      της θαλάσσης τʼ απέραντο βασίλειο.
      Τα όνειρα, που δώσαν μέσʼ το χρόνο,
      στη σπηλιά, αισθήσεων περιστύλιο.

      Γκρίζα τα τοιχώματα της θλίψης,
      στη σπηλιά, που βουρκώνουνε τα μάτια.
      Σταλακτίτες, τα δάκρυα της τύψης,
      σταλαγμίτες, των ονείρων τα κομμάτια.

      Άσπρο της σπηλιάς της πλατυτέρας,
      το χρώμα, που σκεπάζει το σκοτάδι.
      Της καρδιάς και της γλυκειάς μητέρας,
      τʼ άρωμα, που τρέφει ένα βλαστάρι.

      Μνήμες, μέσʼ τα χρώματα μπλεχτήτε,
      στη ζωή μου, να δώσετε τη χάρη.
      Κόκκινες και πράσινες γενείτε,
      γαλανές, λευκές, σκέψης ριχτάρι.

      Δ.Λ.Α
      Σε ευχαριστώ Μαρία!!!

      Διαγραφή
    2. @Μαράκι μου είναι το δεύτερο έργο μου με λάδια και το πιο αγαπημένο μου! Χαίρομαι που σου αρέσει!

      @Δημήτρη όπως πάντα οι στίχοι σου ...υπέροχοι!

      Διαγραφή
  13. Καταπληκτικός ο πίνακας Αριστάκι μου!
    Είναι τόσο ταξιδιάρικος αλλά σου δημιουργεί και ένα αίσθημα ασφάλειας!
    Πως τα ταίριαξες έτσι;
    Οσο για τα ποίηματα του Δημήτρη ότι και να πω είναι λίγο!
    Χίλια μπράβο και στους δύο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χίλια ευχαριστώ Ελένη, γιά τα όμορφα λόγια σου. Είπες τόσα πολλά και μεστά,που εγώ πάντα δυσκολεύομαι να πω, όταν θέλω να εκφράσω το θαυμασμό μου!!
      νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
    2. Ελενάκι μου.... σε ευχαριστώ πολύ μάτια μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  14. Μπράβο και στους δυο σας γι'αυτή τη μαγική σύνδεση εικόνας και λόγου! :)
    Αριστέα μου, ο πίνακας σου είναι ένα αριστούργημα.. και ίσως τόσο καλό, επειδή μιλάει και φτιάχτηκε μέσα από την καρδιά σου!
    Τελικά η ιδέα της Μαριλένας ήταν καταπληκτική!
    Θα προσπαθήσω όταν έχω χρόνο να διαβάσω και τις άλλες δυο αναρτήσεις σου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνα μου, να΄σαι καλά! Χαίρομαι που σου αρέσει :)))
      Πράγματι η Μαριλένα είχε καταπληκτική ιδέα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  15. υπεροχος ο πινακας σου και το ποιημα!! ενθουσιαστήκαμε φιλιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αριστέα μου τι υπέροχος πίνακας... Πριν από χρόνια είχα παρει λαδομπογιές, δεν τις εχω χρησιμοποιησει ακόμη, δε ξέρω πως και δεν τόλμησα να ξεκινήσω, μη με απογοητεύσει το αποτέλεσμα! Το ποίημα σου υπέροχο αλλά και λίγο μελαγχολικό... Στη σπηλιά έχει σκοτάδι μέχρι να μπει κάποιος και να το διαλύσει...
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να τις πιάσεις Δέσποινα μου! Να ξεκινήσεις όπως κι εγώ...δοκιμάζοντας κι ανακατεύοντας τα χρώματα....διαβάζοντας και κάνοντας αμέτρητες ασκήσεις... Είναι μαγεία η ζωγραφική με όποιο υλικό τελικά και να χρησιμοποιήσεις....
      Φιλιά πολλά! :)))

      Διαγραφή
  17. πίνακας-σπηλιά-καταφύγιο με ανατρεπτικά και ζεστά χρώματα..
    πινελιές λέξεων ζωγραφισμένες άλλοτε σε φωτεινούς κι άλλοτε σε σκοτεινούς καμβάδες...
    η ζωή εκτός από ωραία είναι και εύφορη μέσα εδώ Αριστούδι μου!
    πολύ σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια σου με τιμούν αγαπημένη μου Βίκυ!
      Ολόψυχα σε ευχαριστώ!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  18. Εμένα πάλι αυτός ο πίνακας μού ανοίγει ορίζοντες, θάλασσες κι ωκεανούς για να τους ταξιδέψω! (ή μήπως τα βλέπει ο καθένας μας με τη δική του ματιά; εξάλλου αυτό είναι και το ζητούμενο!) . Κι όσο για τις ποιητικές πινελιές του φίλου Δημήτρη και τις δικές σου, είναι τόσο συναρπαστικές, όσο χρειάζεται για να ανοίξει πανιά ο νους μας! Την καλησπέρα μου Αριστέα και Δημήτρη και να είστε καλά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε ! Εσένα ο νους σου όλο στα ταξίδια! Εμένα πάλι στο καταφύγιό μου! Μέσα στις αντιθέσεις μας και πάνω από αυτές ...σε λατρεύω!
      Φιλιά πολλά Πετράδι μου! ♥

      Διαγραφή
  19. Ομορφο βραδυ ναχεις Πετρα μου, σε ευχαριστω πολυ και ευχομαι ο ανεμος στα πανια της σκεψης σου ναναι παντα ουριος και δροσερος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτός ο πίνακας με είχε γοητεύσει από την πρώτη φορά που τον είχα δει..και τώρα εδώ πλαισιωμένος από υπέροχους στίχους και λόγια με γοητεύει ακόμα περισσότερο!
    Συγχαρητήρια και στους δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μαρία μου! Σε ευχαριστούμε πολύ :)))
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  21. Τι να πεις όταν δύο άνθρωποι, που εκτιμάς τόσο και σε συγκινούν απίστευτα με την ψυχούλα που βάζουν στις λέξεις τους, ενώνουν τις δυνάμεις τους; Μόνο αυτό θα πω: είναι ένας ονειρικός πίνακας και τα λόγια σας, που τον συντρόφευσαν μοναδικά και γίναν στολίδια πάνωθέ του, γλαροπούλια στο αραχνοϋφαντο πέπλο τ' ουρανού, που τα κρωξίματά τους ηχούν σαν μελωδία στ' αφτιά μας.
    Πόσο σας ευχαριστώ για τούτη την ομορφιά.
    Πολλά μπράβο και στους δυο σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μικρό μου πόνι θες να με κάνεις να κλάψω ε;
      ΣΛ καρδούλα μου!
      Φιλάκια γλυκό μου ♥

      Διαγραφή
  22. Μαγευτική ξενάγηση στ' άδυτα της σπηλιάς
    με μάγεψε και με καθήλωσε.
    Όσο για την τεχνοτροπία του έργου
    θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται
    η Βυζαντινή ζωγραφική (αγιογραφία) τα κτίσματα και τα τοπία.
    Στο σύνολο Άριστ(ε)α 10.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η βαθμολογία από σένα ειδικά για την ελαιογραφία μου Φλώρα έχει τεράστια σημασία! Σε ευχαριστώ πολύ μάτια μου! ♥
      Να'σαι καλά! Μια ερασιτέχνης είμαι όσο δεν παίρνει , αλλά που προσπαθώ να εκφράζομαι μέσω της ζωγραφικής...
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  23. Έγραφα, έσβηνα, έγραφα, έσβηνα...γιατί ότι και να πω θα 'ναι τόσο λιγοστό...μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο που δίνει έναν Ορίζοντα μοναδικό!!
    Ένα μεγάαλο ευχαριστώ σε σένα Αριστέα μου και στον κ. Ασλάνογλου για ό,τι μας χαρίσατε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου, σε ευχαριστώ πολύ χαρά μου για τα όμορφα λόγια σου!
      Τα φιλιά μου :)))

      Διαγραφή
  24. Yπέροχες δημιουργίες!!!!!!!!!! Βέβαια πάντα ένας πίνακας προκαλεί συναισθήματα τόσα πολλά αλλά πρέπει να έχεις χάρισμα για να μπορέσεις να εκφράσεις έτσι, τόσο όμορφα τα συναισθήματά σου όπως ο Δημήτρης και συ Αριστέα μου.
    Όσο για τον πίνακα.........μ'αρέσει πολύ ειδικά ο ουρανός..........τον χάζευα πόση ώρα!!!!!
    Καλή σας μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουπς! Πού χάθηκε το σχόλιο σου;
      Άννα μου έγραφα ότι κι εγώ έχω λατρέψει αυτόν τον ουρανό που βγήκε στο μισοσκόταδο σε μία βραδιά... Δεν τον πέτυχα ξανά έτσι ...
      Να'σαι καλά !
      Φιλιά πολλά! :)))

      Διαγραφή
  25. Θα ήθελα αυτή τη ζεστή φιλοξενία να την κλείσω με το παρακάτω...

    ΠΩΣ

    Πως θα μπορέσω ν’ ανταλλάξω τη ψυχή
    Και δίνοντάς την, να κερδίσω ευτυχία
    Πως θα την κάνω σαν διαμάντι να φανεί
    Και μ’ ένα δάκρυ, να σβηστεί η αμαρτία.

    Πως τη ζωή, που αρματώνει τη ψυχή
    Μέσ’ απ’ τη τέχνη, θα της δώσω αθανασία
    Πως απ’ τις στάχτες του κορμιού θ΄αναδυθεί
    Και απ’ τα μάτια, θα γλυστρά η ακολασία.

    Πως της συνείδησης ο ήλιος θα φανεί
    Μέσ’ απ’ της μνήμης της φτωχής, τη δυστυχία.
    Πως των ανθρώπων η κατάρα θα σβηστεί
    Και απ’ τις καρδιές να ξεχειλά η φιλανθρωπία.

    Αρκεί μιά στιγμή
    Αρκεί μιά ψυχή
    Αρκεί ένα φως
    Αρκεί να πω... «Σ’ Αγαπώ»
    Δ.Λ.Α.


    Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς κι εύχομαι η ζωή να σας δίνει και σεις να παίρνετε ότι το ομορφότερο από κείνη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με έχεις τιμήσει αφάνταστα Δημήτρη!
      Η σελίδα μου γέμισε δυο μέρες ομορφιές...
      Το ποίημα σου ...απλά υπέροχο!

      Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την υπέροχη συνεργασία αυτές τις δύο μέρες και σε επόμενες προκλήσεις με χαρά θα σε φιλοξενήσω ξανά :)))

      Πολλά ζεστά φιλιά! ♥

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Είναι γιατί χαϊδεύεις με τα μάτια σου τις λέξεις μου κάνοντας τη πεταλούδα να ζηλέψει. Θέλει ν' αφήσει πανω στη σελίδα τα φτερά της. 🌹🌻🌹

      Διαγραφή
  26. Airis
    Το αξιόλογο έργο σου Αριστέα, φαίνεται να διατηρεί το όμορφο συναισθηματικό "φορτίο" εκείνου του καλοκαιριού τουλάχιστον αυτό μου προσδίδει εμένα!
    Αν και η δική σου η "σπηλιά" απελευθερώνει φως χωρίς σκιές, με γαλάζια νηνεμία κι είναι σαν ν 'ακούω την ηχώ της φωνής σου απ' το ζεστό σου καλωσόρισμα!
    Εσύ γλυκιά μου airis, με αυθεντική καθάρια σκέψη, μ' ευφάνταστες ερμηνευτικές αποχρώσεις με σεβαστές ρίζες πολιτθσμού κι ευάλωτες καταγωγές παιδείας, συμβάλεις με τους καλύπτερους ρόλους στο "σκηνικό" της καθημερινότητας μας!
    Είσαι μοναδική!
    Για τον Δημήτρη τι να πω, υπηρετεί θαυμαστά τις ιδιαίτερες ποιότητες ταλέντου και γραφής του, απλά τα Σέβη μου!
    Μια αγκαλιά φιλιά με θαυμασμό κι αγάπη!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή