Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Υπουργική ευθύνη (Παίζοντας με τις λέξεις #10 ~ φιλοξενία)


Ο Υπουργός Ναυτιλίας,ήταν ένας γοητευτικός πενηντάρης,με πράσινα,διαπεραστικά μάτια. Δεν είχε αριστοκρατική καταγωγή. Γιος ψαρά ενός χωριού της Κέρκυρας ήταν, αλλά προικισμένος με την αρχοντική αύρα του νησιού.
Αριστούχος της Νομικής Αθηνών, δικηγόρος με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του, μάχιμο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος από τα φοιτητικά χρόνια, αναρριχήθηκε με γοργούς ρυθμούς στην εξουσία.Καθοριστικό ρόλο, βέβαια, έπαιξε ο γάμος του με την πανέμορφη Μάγκυ Φωκά, γόνο της γνωστής οικογενείας εφοπλιστών.

Ζούσαν μέσα στην υπερβολή. Τα ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς ήταν μια συνηθισμένη Σαββατιάτικη απόδραση.
Εκείνο το Σάββατο, όμως, ο Υπουργός απολάμβανε στη βίλα τους στην Κηφισιά ένα ελαφρύ δείπνο μόνος.
Η Μάγκυ είχε πάει σε μια θεατρική παράσταση με μία κοινή τους φίλη.
Στη ουσία, το ζευγάρι ένωνε η δίψα για επίδειξη. Απογόνους δεν είχαν αποκτήσει και μάλλον δεν επιθυμούσαν.
Σάββατο βράδυ, λοιπόν, απόβροχο, μόλις ο Υπουργός ήπιε τη τελευταία γουλιά από το αγαπημένο του κρασί, άκουσε κάτι σαν ποδοβολητό!
Προτού προλάβει να τρομάξει, εμφανίστηκε μπροστά του ο σωφέρ.
"Μην ανησυχείς, Υπουργέ", είπε με σταθερή φωνή.
Η αλήθεια είναι ότι τον ξένισε κάπως ο ενικός, αλλά δε το σχολίασε.
"Όλα καλά, Πέτρο; Σαν χλωμός μου φαίνεσαι!", ρώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον.
"Τη Μαρία την Αποστόλου τη θυμάσαι;", είπε ψυχρά ο Πέτρος.
Ο Υπουργός πάγωσε!
"Η φτωχή Μαρία...εμπόδιζε τις φιλοδοξίες σου και την παράτησες, ενώ περίμενε το παιδί σου!"
"Ναι,ναι!" συνέχισε "Τι με κοιτάς,έτσι; Με μεγάλωσε μισότρελη ικετεύοντας επί πέντε χρόνια που είμαι στη δούλεψή σου, να μη στο πω ποτέ!
Μα τώρα...τώρα πέθανε! Τ'ακούς; Πέθανε!
Έσβησε πριν λίγο στο τηλέφωνο, που την είχα πάρει για καλην"
Ο λυγμός του έπνιξε την καληνύχτα.
Μα βρήκε την ψυχραιμία του ξανά:
"Ο θόρυβος που άκουσες, ήμουν εγώ που χτυπιόμουν στο πάτωμα! Ορκίστηκα στον θεό να εκδικηθώ εγώ!"
Σαν αστραπή, ένα μαχαίρι έκοψε το νήμα της ζωής του Υπουργού, μήπως αναλάβει την ευθύνη του σε μια άλλη ζωή, ίσως δικαιότερη. 

 Αυτή ήταν η συμμετοχή της φίλης, συντοπίτισσας κι άστεγης από μπλογκ, 
Γιούλης, (georgia vasilliou)  στο  
που ακούραστα και με αγάπη περισσή διοργανώνει η 
Μεμαρία μας στο mytripsonblog,
παίρνοντας τη σκυτάλη του Παιχνιδιού από τη Φλώρα και 
το ΤEXNIS STORIES.


Εγώ σας καλημερίζω 
και σας θυμίζω ότι το 14ο Συμπόσιο Ποίησης
περιμένει τη συμμετοχή σας στο μέιλ μου